Czy to początek końca toksycznego programu telewizyjnego Trumpa?

za pomocą Tim Watkin

W 2016 roku amerykańscy wyborcy czuli się sfrustrowani, zawiedzeni, napięci embargiem, a nawet beznadziejni. W rzeczywistości był gotów oddać się swojemu upodobaniu do rasizmu i mizoginii. Więc zepsuł sobie twarz, wstrzymał oddech i sięgnął do Donalda Trumpa.

Kolejne lata były tak złe, jeśli nie gorsze, niż wielu z nas mogło sobie wyobrazić tamtej nocy. Nadużycia, korupcja i kłamstwa zostały znormalizowane i niezwykle niepokojąco celebrowane. Demokracja Ameryki przeszła od dysfunkcyjnej i podzielonej do umierającej.

Świat od lat czeka na wydechy amerykańskich wyborców. Może, tylko może, w połowie tego tygodnia zrobili to.

Wyniki wyborów mogą być powiewem świeżego powietrza, ale te okresy pośrednie dają przebłysk nadziei, że Stany Zjednoczone mogą lepiej wymyślić się na nowo. Przynajmniej może zacząć wypluwać toksyny z lat Trumpa i może zmierzać w kierunku oderwania się od samego Trumpa.

Prawdę mówiąc, amerykańscy wyborcy pozostają sfrustrowani i uwięzieni. Podział pogłębił się dopiero od 2016 roku, a amerykańska demokracja stała się niewiarygodnie słaba. Tak więc mówienie o oznakach nowego życia może być heroicznym odczytaniem wyborów, w których Joe Biden i Demokraci mogli stracić Izbę i być może Senat. Ale wysłuchaj mnie.

Mimo wszystkich swoich strat Demokraci mieli właśnie najbardziej udaną połowę kadencji ze wszystkich istniejących partii od 2002 roku.

Utrzymali Dom 220-212 przed tymi pośrednimi terminami i wydaje się prawdopodobne, że liczba ta z grubsza się odwróci, przy czym Republikanie będą mieli 220, a Demokraci 10-20 mniej. Jednak utrata mandatów przez zasiedziałego partii jest tym, o co chodzi w połowie kadencji. Zawsze są ujściem dla frustracji, która budzi u operatora zasiedziałego.

Partia prezydencka straciła mandaty we wszystkich z wyjątkiem dwóch średnich kadencji od 1946 roku. Wyjątkiem był rok 1998, podczas nieudanej próby oskarżenia Billa Clintona, przyjęcie przez niego wielu polityk republikańskich i kwitnąca gospodarka, oraz rok 2002, po 11 września, kiedy Ameryka poparła George’a W. Busha jako prezydenta wojny. Od czasu wojny secesyjnej partia prezydencka odniosła tylko sukces tylko po Nowym Ładu Franklina D. Roosevelta.

Średnia liczba utraconych mandatów od 1946 r. wyniosła 27. Wraz z rosnącą inflacją i pandemią zmęczenia istniały wszelkie powody, by oczekiwać, że wyborcy ukarają zasiedziałą partię ponadprzeciętną stratą.

Jednak Demokraci z pewnością radzą sobie lepiej niż ta średnia. Być może znacznie lepiej. Mogą również uzyskać remis 50-50 w Senacie, który daje wiceprezydent Kamali Harris głos. Wreszcie Biden jest dziś wygodnym człowiekiem, a Republikanie liżą rany.

Popularność prezydenta Joe Bidena jest niska, ale nie na tyle niska, aby MAGA wyrządziła poważne szkody w wyborach śródokresowych.
obrazek: Francja Agencja prasowa

Dlaczego Republikanie nie poradzili sobie lepiej? Aborcja to jedna odpowiedź. Wydaje się, że decyzja Sądu Najwyższego o unieważnieniu sprawy Roe przeciwko Wade i ochronie aborcji w niektórych głosowaniach stanowych zwiększyła frekwencję wśród liberałów.

Ale wydaje się również, że doszło do pewnego rodzaju odwetu przeciwko Donaldowi Trumpowi, jego kandydatom przeciwko wyborom i jego ruchowi MAGA jako całości. Spośród 39 konkurencyjnych wyścigów, w których Trump wybierał kandydatów, przegrał co najmniej 14. Około jednej trzeciej z nich jeszcze nie zostanie policzone, liczba strat wzrośnie.

Jeden z doradców Trumpa powiedział: ABC Wiadomość „Ten statek tonie”. Media Ruperta Murdocha – niegdyś głównego zwolennika Trumpa – chwaliły ponownie wybranego gubernatora Florydy Rona DeSantisa, a nawet wyśmiewały Trumpa jako Trumpty Dumpty po tym, jak mocno upadł w tych wyborach.

Prawda jest taka, że ​​Trump był toksyczny od jakiegoś czasu. Byłem w USA w połowie kadencji w 2018 r. i mandatowałem wówczas mandaty republikańskie. Przegrał w 2020 roku. Tu znowu zawiódł. Hałas jego zwolenników czasami zagłusza matematykę. MAGA nigdy nie była wystarczająco duża i potężna, by wygrać wybory przeciwko każdemu, kto nie posiada tytułu Clintona.

Te środkowe okresy wzmocniły analizę, że chociaż jego baza go kocha, jest polityczną trucizną. Wyraźnie stymuluje to frekwencję opozycyjną, a sondaże wykazały, że ponad dwie trzecie niezależnych ma na ten temat nieprzychylny stosunek.

Dlaczego Amerykanie się odwrócili? Nie sądzę, żeby nagle uświadomili sobie jego wady lub postanowili zająć stanowisko moralne. Właśnie wróciłem do Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy od 2018 roku i odniosłem wrażenie na temat Trumpa z rosnącym zmęczeniem, a nie z nieufnością. Poczucie, że ludzie z tego wyrosli. Zamieszanie, zamieszanie, wściekłość… to wszystko staje się stresujące.

Zastępca dowódcy USA Douglas Imhoff, wiceprezydent Kamala Harris i kongresmenka z Los Angeles Karen Bass pozują do Get Out The Vote na kampusie UCLA w przeddzień wyborów 7 listopada 2022 r. w Los Angeles w Kalifornii.
obrazek: David McNew

A kiedy niebezpieczna presja inflacji i wojny wywarła presję na kraj, dawne widowisko stało się dla wielu nudne.

W niebieskim rogu Biden może być stary i mając zaledwie 41 procent aprobaty, nie jest ulubieńcem fanów. Ale jest całkowicie rozsądnym i przyzwoitym człowiekiem, który nie przypomina bestii, której Trump potrzebuje na urzędzie, by irytować wyborców tak bardzo, że postrzegają Trumpa jako swojego wybawcę.

Tak więc, kiedy Ameryka zaczyna wydychać Trumpa, jest to bardziej westchnienie i parsknięcie niż krzyk lub wiwat.

Trump był pierwszym (i miejmy nadzieję ostatnim) prezydentem Reality TV. Ale jak w każdym programie telewizyjnym, jego bieg wydaje się być skończony. Aby użyć języka, który Trump rozumie, wyborcy zmieniają kanał i szukają nowego ciosu. Jest człowiekiem ostatniego sezonu, a wraz z DeSantis (i innymi) Republikanie zaczynają wprowadzać nowe talenty sezonu; Ludzi, którzy nie przychodzą z tym samym starym bagażem, który, szczerze mówiąc, znudził się.

Nic z tego nie oznacza, że ​​Trump pójdzie cicho. Zawsze był sługą Trumpa, nigdy sługą swojej partii czy kraju. Już teraz złowrogo ostrzega, że ​​wie o DeSantis więcej niż ktokolwiek inny, kto ratuje żonę władcy. Będzie ciężko walczył, aby nie być postrzeganym jako jeden z największych przegranych w historii prezydentury. Szkody, jakie wyrządza w tym procesie, mogą być niezamierzonym prezentem dla Demokratów w wyborach prezydenckich w 2024 roku.

Jest za wcześnie, by mówić, że era Trumpa się skończyła. Zwrot następuje. Ale wyborcy już kilka razy mówili, że cesarz nie nosi ubrań. I tym razem głosy w Partii Republikańskiej i wokół niej wydają się mieć odwagę powiedzieć to samo. Trudno z tego wrócić.

Te okresy pośrednie wydają się być momentem, w którym Ameryka wyrzuca swoje trupiańskie toksyny. Jeśli tak, pytanie brzmi „co dalej oddychają?”