Prezesi hrabstw rugby podbijają idee NCAA

Na spotkaniach w Auckland w tym tygodniu szefowie Nowej Zelandii rugby omówią swoje przemyślenia na temat tego, jak powinny przebiegać krajowe mistrzostwa hrabstwa.

Wiodące regionalne zawody rugby w Nowej Zelandii powróciły w tym roku do formatu jednego 14-drużynowego, zamiast współpracować z First Division i Lower Championship.

Ponieważ 14 drużyn walczy teraz o jeden tytuł, równowaga rywalizacji w rozgrywkach jest ponownie kwestionowana.

Wiodące hrabstwa wydają około 1,8 miliona dolarów na swoje zespoły grające, podczas gdy budżet na gracza z najsłabszych drużyn wynosi od 800 000 do 900 000 USD.

Czytaj więcej:
* Kapitan Josh Bakhis otrzymuje tytuł Jelenia Roku 2022 Southland
* Pięć jasnych świateł silnego sezonu 2022 na Southland Stages
* Trener Stags wzywa do poważnego przyjrzenia się wysokowydajnemu programowi Southland

Potencjalny limit pensji został ustalony na około 1,2 miliona dolarów, co oznacza, że ​​wszystkie 14 drużyn będzie miało podobną kwotę na zbudowanie składu, co ogranicza możliwości niektórych gildii do gromadzenia zawodników o najwyższej jakości.

Chociaż wiadomo, że niektóre związki wydające ponad 1,2 miliona dolarów nie zaakceptowały tego pomysłu.

Zeszłoroczne rugby w Southland wezwały do ​​utrzymania struktury mistrzostw Premier League, przy czym siedem najlepszych hrabstw walczy o jeden tytuł, a siedem ostatnich walczy o kolejny.

Oznaczało to, że prowincje takie jak Southland nadal byłyby w stanie rozgrywać mecze krzyżowe z tymi „większymi” związkami, ale byłyby częścią rywalizacji z prowincjami działającymi z podobnymi zasobami finansowymi i grającymi.

Jednak większość związków popierała przejście do jednego konkursu z 14 drużynami.

Dyrektor generalny Rugby Southland, Steve Mitchell, ma uczestniczyć w spotkaniach w Auckland jeszcze w tym tygodniu i powiedział, że niewiele może powiedzieć, dopóki to się nie skończy.

Rugby Southland w ostatnich latach zwiększyło wydatki graczy z mniej niż 800 000 dolarów do około 950 000 dolarów, ale nadal walczy z syndykatami, które wydały prawie dwa razy więcej.

W tym roku został szczególnie mocno uderzony z powodu wysokiego wskaźnika infekcji, a także podczas „tygodnia burzowego”, kiedy drużyny musiały rozegrać trzy mecze w ciągu ośmiu dni.

Southland musiało ustawić prawie tych samych graczy podczas tych trzech meczów w ciągu ośmiu dni. Podczas gdy inne gildie były w stanie wprowadzić poważne zmiany, aby zapewnić graczom świeżość. Nadal mają zasoby, aby rozwijać zespoły ze świetnymi graczami podczas rotacji graczy.

Mitchell nie był pewien, co wyłoni się z dyskusji w Auckland w tym tygodniu. Podkreślił jednak, że Rugby Southland skupi się bardziej na swoich programach rozwojowych, a nie tylko na wychodzeniu i kupowaniu graczy w poszukiwaniu sukcesu.

„Niezależnie od tego, co robią wszyscy inni, jestem w pełni zaangażowany w rozwój naszych lokalnych talentów jako priorytet. Myślę, że to jest rola stowarzyszenia regionalnego, nie jesteśmy super klubem.

„Nie powinniśmy podróżować po kraju, aby kupować zawodników, powinniśmy identyfikować i wspierać talenty w naszym regionie” – powiedział Mitchell.

Jest to obszar, który wcześniej mógł nie być odpowiedni w Southland, powiedział Mitchell.

Dodał, że gdyby gracze spoza regionu chcieli zmienić się i zagrać w klubie rugby w Southland, a w zamian mieliby szansę na Stags, byłby z tego zadowolony.

Mitchell chciałby, aby wszystkie hrabstwa przyjęły to podejście w rozwijaniu swoich zawodników, zamiast szukać w kraju znanych graczy kłusowników.

Oczekuje się, że Puchar Świata w Rugby zderzy się z niektórymi drużynami NPC w przyszłym roku, gdy gracze dołączą do różnych narodów we Francji.

Może nawet pomóc stadionowi NPC dla takich jak Southland i inne hrabstwa, które nie mają bogactwa międzynarodowych reprezentantów.

Chociaż zrozumiałe jest, że niektóre dotknięte prowincje rozważały już możliwość najazdu na inne prowincje w celu uzupełnienia potencjalnych luk w grze, które mogą pojawić się w roku Mistrzostw Świata.