Mistrzostwa Świata w Rugby Kobiet „moment transformacji” – i Nowa Zelandia | Puchar Świata w Rugby Kobiet 2022

aW piątek, w przeddzień pierwszego Pucharu Świata Kobiet w Rugby w Nowej Zelandii, ostatni tysiąc biletów ulatniał się. Bary wokół Eden Park zaczęły sprawdzać swój zapas napojów. Fani wypróbowali swoje czarne koszulki w paski – pierwszy zestaw strojów drużyny, które zostały ostatecznie opracowane w zeszłym roku.

„Dziewczyny rozmawiały, spacerowały po ulicach, ludzie mówili »są czarne paprocie«” – mówi Kendra Coxedge, najbardziej zaangażowana w drużynę zawodniczka. „Dostaję wiadomości od ludzi, z którymi chodziłem do szkoły podstawowej… wysyłają zdjęcia koszulek. ”

Eksplozja fanów przyszła z dawką niepokoju. Sarah Herini, która od razu wróciła do 15-sekundowego składu po zdobyciu srebrnego medalu na Pucharze Świata Siódemek w tym miesiącu, „dostaje dreszczy”. „To szaleństwo być blisko 40 000” – powiedziała w wywiadzie radiowym w piątek.

Nawet Cocksedge, weteran trzech mistrzostw świata, w tym triumfalnej kampanii Nowej Zelandii w 2017 roku, nie doświadczył tego poziomu prezentacji. „co lub co” [does] Brzmi jak – jak będziemy się słyszeć w terenie? „

To nowy zestaw zainteresowań, niesiony sukcesem, ponieważ kobiece rugby przeżywa rozkwit w kraju i za granicą. W roku, w którym mecze kobiet przyciągnęły rekordową liczbę kibiców na zewnątrz, Czarna Paproć rozpocznie swój pierwszy w historii domowy turniej Pucharu Świata w sobotę w all-Eden Park. Oczekuje się, że sprzedaż przekroczy 40 000, bijąc poprzedni rekord w meczu rugby kobiet: 29 581, ustanowiony w listopadzie ubiegłego roku na Twickenham.

„Nadszedł moment, aby się stać — i minęło dużo czasu” — mówi komentatorka rugby i orędowniczka sportu kobiet, Alice Sober. To pierwszy rok Czarnych Paproci na profesjonalnych kontraktach, a Soper uważa, że ​​będzie to prawdopodobnie ostatni Puchar Świata, do którego kwalifikują się drużyny amatorskie. Turniej jest punktem zwrotnym w kobiecym rugby, ponieważ kod buduje bazę fanów i staje się coraz bardziej profesjonalny na najwyższym poziomie.

„To koniec kobiecego hobby rugby” – mówi Sober. „Anglia jako lider i faworyt jest mocno ugruntowana, ponieważ to oni zainwestowali jako pierwsi… ale widzieliśmy, jak coraz więcej innych zespołów to wychwytuje – bardzo szybko. W tym roku dołączyły do ​​nich Włochy, Walia, Irlandia i Nowa Zelandia.”

Mówi, że zmiana wpłynie na każdy poziom tego sportu i prawdopodobnie również napłynie do Pacyfiku, gdzie pojawiają się nowe talenty, a Fidżi po raz pierwszy zakwalifikuje się w tym roku. „Nie można mieć profesjonalnych ubrań, nie patrząc na rozwój piłkarzy, którzy wejdą” – mówi Suber „Myślę więc, że to będzie jedyny raz, kiedy zobaczymy skromne przejście… lokalne ligi”.

Wraz z walką All Blacks na arenie międzynarodowej, wzrost popularności Czarnych Paproci w ciągu ostatnich pięciu lat pomógł wprowadzić nowe emocje do gry. Ale lata niskich inwestycji opóźniają przyznanie profesjonalnych kontraktów, problemy kulturowe A stosunkowo niewielka liczba meczów – gdzie kobiety grają o połowę mniej niż ich odpowiedniki płci męskiej – zebrała ogromne żniwo.

I chociaż Paprocie są mistrzami w pucharze, to po rozczarowującym roku daleko im do faworytów do zwycięstwa. Ruszają czerwone róże Anglii Oszałamiająca seria zwycięstw w 25 meczachZwykle biorą filiżankę. Otworzyła się luka w doświadczeniu i inwestycjach finansowych: Roses są profesjonalistami od roku dłużej i mają 1200 testów w porównaniu z 380 w Nowej Zelandii.

„Gra się zmieniła” – mówi trener Black Ferns Wayne Smith. „Jestem tutaj na wczesnym etapie profesjonalnej gry i są kobiety z Europy, które są profesjonalistami od kilku lat. W ich grę wlano dużo pieniędzy. „

Ale Czarna Paproć gra także dla kraju, który wciąż boryka się z utratą międzynarodowej supremacji w rugby, dźwigając ciężar przyszłego narodu w dużej mierze na swoich barkach.

„Scena jest trochę inna, ale oczekiwania wciąż istnieją” — mówi Smith.

Dla niektórych prowadzi to do obaw, że rozczarowujące występy oznaczają rodzący się ciężko zapracowany zasięg i słabnące wsparcie dla zespołów kobiecych. „Wszyscy kochają zwycięzcę i martwię się, że jeśli nie zajdziemy zbyt daleko w tym turnieju, to zasięg lokalnego spadnie” – mówi Sober. „Zawsze mieliśmy najlepszy talent na świecie. Ale teraz jest to Mawhiba Plus i nie mamy już najlepszego programu na świecie. Więc tutaj musimy nadrobić zaległości.”

Trenerzy mają nadzieję, że ten turniej pozwoli zespołowi wypełnić tę lukę w doświadczeniu. „Nie grają dużo i myślę, że to odzwierciedla [in the performance]„Gra chłopaków ma ogromną podstawę – grają od piątego roku życia” – mówi Graham Henry, małomówny były trener All Blacks, który jest teraz asystentem Smitha w Black Ferns. nie mieć tej wbudowanej wiedzy”.

Niezależnie od perspektyw na sukces, dla wieloletnich kibiców perspektywa sprzedaży mundialu w domu jest imponująca.

„Zamierzam zagrać tyle meczów, ile będę mógł”, mówi reprezentant Trevor Mallard. Była marszałek Izby Reprezentantów jest prawdopodobnie najbardziej zagorzałym fanem kobiecego rugby w Parlamencie – podstawowego elementu lokalnych rozgrywek, który kiedyś wymknął się z konwencji Partii Pracy na mecz. Widząc czarne paprocie rywalizujące w czterech innych krajach, Mallard mówi, że byłoby „fajnie” oglądać je w domu. – Zdecydowanie nie są faworytami z powodu braku meczów i inwestycji – mówi. „Ale nadal ich wspieram, aby ich zaskoczyć i zatrzymać puchar”.