Szczepienie wysokimi dawkami szczepionki przeciw grypie u osób starszych prowadzi do mniejszej liczby hospitalizacji i zgonów z jakiejkolwiek przyczyny

W innowacyjnym, randomizowanym badaniu kontrolowanym, szczepienie dużymi dawkami wirusa grypy u osób starszych wiązało się z 49% niższym ryzykiem zgonu i 64% niższym ryzykiem hospitalizacji z powodu grypy lub zapalenia płuc w porównaniu ze standardową dawką szczepienia. To najnowsze badanie jest prezentowane podczas dzisiejszej sesji infolinii podczas ESC 2022.

Starszy autor i badacz, profesor Tor Behring Sorensen z Centrum Kardiologii Translacyjnej i Randomizowanych Badań Operacyjnych Uniwersytetu Kopenhaskiego w Danii, powiedział: „Ograniczenie liczby hospitalizacji i wszystkich zgonów po podaniu wysokodawkowej szczepionki było zachęcające, ale wymaga potwierdzenia w większym badaniu przed skierowana jest praktyka kliniczna”.

Wcześniejsze badania dotyczyły związku między zakażeniem grypą a zdarzeniami sercowo-naczyniowymi. Jedno badanie wykazało sześciokrotne zwiększenie ryzyka zawału mięśnia sercowego w tygodniu po pozytywnym wyniku testu na grypę, podczas gdy inne wykazało, że około 19% hospitalizacji z powodu niewydolności serca można przypisać grypie w miesiącach, w których aktywność grypy była wysoka. Badanie dorosłych hospitalizowanych z powodu grypy wykazało, że około 12% miało ostry incydent sercowo-naczyniowy. Badania obserwacyjne i randomizowane sugerują, że szczepienie przeciwko grypie może zapobiegać zdarzeniom sercowo-naczyniowym.

Szczepionki wysokodawkowe zawierają 60 mcg antygenu hemaglutyniny na szczep, podczas gdy szczepionki w standardowej dawce zawierają tylko 15 mcg. Profesor Behring Sorensen powiedział: „Szczepionki w wysokich dawkach są zatwierdzone dla osób dorosłych w wieku 65 lat i starszych w większości krajów oraz dla osób w wieku 60 lat i starszych w niektórych krajach. Jednak tylko kilka krajów oferuje szczepionkę. Szczepienia w wysokich dawkach dla osób starszych W związku z tym szczepionki w wysokich dawkach nie są powszechnie wdrażane pomimo zgromadzonych dowodów na dodatkową ochronę przed zakażeniem grypą i zachorowalnościami związanymi z grypą w porównaniu ze szczepionkami standardowymi.

W żadnym pojedynczym badaniu z randomizacją nie oceniano wpływu większych dawek, w porównaniu ze standardowymi dawkami czterowalentnych szczepionek przeciw grypie, na ciężkie wyniki kliniczne, takie jak hospitalizacja i śmiertelność w ogólnej populacji osób starszych. Umożliwiłoby to pełną ocenę potencjalnej wartości szczepionek wysokodawkowych dla zdrowia publicznego. Ze względu na wymaganą dużą wielkość próby, taki eksperyment musiałby zawierać innowacyjne i realistyczne elementy, dlatego DANFLU-1 został przeprowadzony jako eksperyment wykonalności w celu przetestowania projektu.

Badanie włączyło randomizowane, kontrolowane badanie do oficjalnego duńskiego programu szczepień poprzez współpracę z prywatnym dostawcą szczepień. Badanie zostało zorganizowane w centralnym ośrodku pilotażowym zlokalizowanym w publicznym szpitalu uniwersyteckim i ponad 1000 sesji szczepień w całej Danii zorganizowanych przez prywatnego dostawcę szczepień. Otwarte badanie losowo przydzielono uczestników w stosunku 1:1 do czterowalentnej szczepionki przeciw grypie w wysokiej lub standardowej dawce. Starsze osoby dorosłe w wieku 65-79 lat zostały włączone, losowo wybrane i zaszczepione podczas sesji. Dane uczestników zostały następnie przeniesione do centralnego ośrodka badań i połączone z krajowymi duńskimi administracyjnymi rejestrami zdrowia, z których uzyskano wszystkie inne dane (wyjściowe, wyniki i bezpieczeństwo). Profesor Biering-Sørensen powiedział: „Eksperyment wymagał tylko jednej wizyty studyjnej z prawie wszystkimi informacjami uzyskanymi z administracyjnej dokumentacji medycznej. To znacznie zmniejszyło obciążenie zarówno uczestników, jak i badaczy”.

Podstawowym celem była ocena wykonalności projektu, takiego jak liczba włączonych uczestników i randomizacja dla każdej szczepionki, zgodność między przydziałem losowym a faktycznie otrzymaną szczepionką, równowaga między grupami pod względem liczby pacjentów w każdym ramieniu i charakterystyka wyjściowa oraz porównanie charakterystyki wyjściowej z ogólną populacją duńską w wieku 65 lat i 79 lat. Drugim celem było oszacowanie względnej skuteczności szczepionki wysokodawkowej w porównaniu ze standardową dawką dla szeregu punktów końcowych sercowo-naczyniowych i oddechowych.

W ostatecznych analizach uwzględniono łącznie 12 477 uczestników: 6 245 uczestników zostało losowo przydzielonych do szczepionki wysokodawkowej, a 6 232 uczestników zostało losowo przydzielonych do szczepionki w dawce standardowej. Mediana wieku wyniosła 71,7 lat, a 5877 (47,1%) stanowiły kobiety. Zbieranie danych w oparciu o dzienniki było możliwe z pełnymi informacjami uzupełniającymi dla 99,97% uczestników. Charakterystyka wyjściowa była porównywalna z całkowitą populacją Danii w wieku 65–79 lat. Na przykład 20,4% uczestników badania miało przewlekłą chorobę sercowo-naczyniową w porównaniu z 22,9% populacji krajowej.

U biorców wysokich dawek odnotowano niższy wskaźnik hospitalizacji z powodu grypy lub zapalenia płuc w porównaniu z biorcami dawki standardowej, odpowiednio 10 (0,2%) w porównaniu z 28 (0,4%), a względna skuteczność szczepionki wynosiła 64,4% (95% przedział ufności 95). %) [CI] 24,4% do 84,6%). Osoby otrzymujące wysokie dawki miały również niższą śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny, odpowiednio 21 (0,3%) w porównaniu z 41 (0,7%), a względną skuteczność szczepionki 48,9% (95% CI 11,5% do 71,3%). Nie było znaczących różnic w poważnych zdarzeniach niepożądanych między grupami otrzymującymi wysoką i standardową dawkę.

Innowacyjne praktyczne randomizowane badanie zostało przeprowadzone w Danii z wykorzystaniem administracyjnej dokumentacji medycznej jako podstawowego źródła danych. Możliwe było również włączenie próby szczepionki przeciwko grypie do oficjalnego duńskiego programu szczepień. Następnym krokiem jest przeprowadzenie pełnej mocy próby wysokodawkowej czterowalentnej szczepionki przeciw grypie w porównaniu ze standardową dawką u osób starszych. Oczekuje się, że wymagana wielkość próby wyniesie około 200 000 uczestników”.

Profesor Tor Biering-Sørensen, pierwszy autor i główny badacz