James Caan: Lunche, Fallout i buty do golfa z hollywoodzką legendą | James Can

I Nie pamiętam, żebym nazywał go James. To był Jimmy od samego początku. Wysłał e-mail od jego agenta: Jimmy chciał porozmawiać o moim scenariuszu, ale wolałby spotkać się ze mną osobiście. Czy mogę przyjechać do Los Angeles? Byłem na następnym locie. Tak bardzo chciałem go do roli Toma Rockwella, emerytowanego pułkownika sił powietrznych, który ma wiele do ukrycia, do mojego filmu bez wcześniejszego ostrzeżenianowa adaptacja Martina Amisa Nocny pociąg, z Patricią Clarkson w roli detektywa badającego śmierć córki Toma.

Poznałem Jamiego w Polo Lounge w hotelu Beverly Hills, bijącym sercu starego Hollywood. Spodziewałem się, że się spóźni, ale już tam był, przy swoim zwykłym stole, w najlepszym świetle w pokoju. Był po siedemdziesiątce, pełen życia i historii. Kiedy siedziałem obok niego, nie mogłem przestać myśleć o wszystkich legendarnych postaciach, które grał, i wszystkich wspaniałych reżyserach, z którymi pracował, ale po prostu wiedziałem, aby upewnić się, że zgodził się zagrać Toma, musiałem nie wydawać się najmniej się tego boją.

Jimmy ułatwił drogę, mówiąc, że chociaż zrobił kilka filmów dla pieniędzy – stracił dom w każdej ze swoich czterech ugód rozwodowych, więc nie miał innego wyjścia – Z tego powodu nie myślał o robieniu Out of Blue. Do diabła, prawie nie było pieniędzy. Jaki jest budżet? Jak to było możliwe? Kiedy pchnąłem pięść w tryb walki, aby powiedzieć, że można to zrobić, spojrzał pogardliwie i powiedział: „Nie tak walczysz! Nauczę cię pewnego dnia!” Był zdeterminowany, aby wprowadzić mnie na ring i jakoś zrobił w nadchodzących miesiącach.

Minęła godzina naszego spotkania, zanim nawet spojrzeliśmy na menu, iw tym momencie Jimmy sprawił, że poczułem się, jakbym był jedynym weganinem, jakiego kiedykolwiek spotkał. Wybrałam awokado zamiast tostów, o których twierdził, że nigdy nie słyszał. Ale on też zapytał, a kiedy przyjechałem, był to jedyny raz, kiedy widziałem go oszołomionego. Był ogromny i przyozdobiony grejpfrutem. Zaczęliśmy się śmiać i trudno było przestać.

Doprowadził mnie do łez i on też, kiedy powiedział mi, że po tym, jak zrobił pierwszy stos ciasta, kupił rodzicom limuzynę – zaskakując ich przed małym mieszkaniem w piwnicy Bronxu, w którym dorastał i gdzie jego rodzice nadal żyją. Chociaż jego ojciec dumnie jeździł po ulicach, nie mógł być dumny ze swojego syna. Nawet gdy Jimmy był dzieckiem i błyszczał na meczu baseballowym, jego tata pochwaliłby zamiast tego umiejętności innego kolegi z drużyny. Po tych wszystkich dekadach Jamie tęsknił za miłością, której nigdy nie czuł od swojego ojca. Nadal cierpiał.

W chwili, gdy Jimmy zgodził się na bycie w Out of Blue, skończyłem. Po moim powrocie do Wielkiej Brytanii jego codzienne rozmowy telefoniczne rozpoczęły się i były kontynuowane w pre-produkcji w Nowym Orleanie. W końcu, chociaż uwielbiałem go i pobudzałem do wszystkiego, co miał do powiedzenia, martwiłem się: mieliśmy tylko 28 dni na nakręcenie filmu i gdyby spodziewał się tak dużego zainteresowania swoją scenerią, nie ustawiłbym termin ostateczny. Podczas następnej rozmowy powiedziałem mu, że nie mam dużo czasu i skończyliśmy się kłócić i krzyczeć na siebie. Kiedy oboje się uspokoiliśmy, śmialiśmy się i byłem oczarowany, gdy Jimmy powiedział, że uwielbia jego dogłębne rozmowy z Karel Rich W The Gambler czuliśmy, że robimy to samo.

Kiedy zażądał od Toma, aby nosił pewien rodzaj starych butów do golfa, jego asystent pokazał stylistce Abby O’Sullivan zdjęcie butów golfowych Jimmy’ego. Spekulowaliśmy, czy Jimmy chciał tylko nowych butów i może chciał. W końcu, kiedy skończył kręcić, odszedł w nim Wszystko o ubraniach jego postaci, mówiąc: „Dziękuję za mój nowy wygląd, chłopcze”. Ale nie chodziło tylko o to: miał obsesję na punkcie swoich postaci i uwielbiał dopracowywać szczegóły, od wewnątrz, od butów po kapelusz.

Zapytałam Toby Jones, który grał głównego podejrzanego w morderstwie w filmie, łatwo przejść przez brutalną scenę konfrontacji, w której Jimmy nie był w najlepszej formie. Po tym Toby powiedział, że podekscytowanie przebywaniem w orbicie tego pokolenia aktorów filmowych trwało aż do momentu, gdy Jimmy był w stanie znaleźć siłę, by przyszpilić go do ściany i uderzyć różdżką w gardło. Dał wszystko, co mógł i pojawił się: Tom był genialnie krzywy.

Nigdy nie zapomnę chwili, kiedy tego dnia wychodziliśmy z hotelu Beverley Hills, kiedy Jimmy i ja minęliśmy pianistę, a on wystartował z tematem Ojciec chrzestny. Jimmy zatrzymał się z radości. „Słuchać!” Powiedział. „Czy możesz w to uwierzyć?” Kochałem go za to, że zachował każdą uncję świeżej zapału i że nigdy nie zapomniał, jak daleko zaszedł, kim jest: wspaniałym aktorem, legendą filmową, jednym z największych. Nigdy nie będzie drugiej takiej osoby jak on, ale na szczęście dzięki temu, co dał z siebie, tak wielu osobowościom, zawsze będzie z nami.