Monarchia brytyjska nie znajduje entuzjazmu w polityce Nowej Zelandii

Podczas gdy niewielu posłów jest chętnych do służby brytyjskiej głowie państwa, niewielu jest chętnych do kierowania zadaniem zdobycia nowej głowy państwa. Glenn McConnell raporty.

Jest republikaninem i się nie boi zagłębić się w problemy Podobnie jak reforma konstytucyjna, ale maoryski minister ds. rozwoju Willie Jackson mówi, że dyskusje o opuszczeniu brytyjskiej monarchii są „na inny dzień”.

Jego posiedzenie na płocie ma miejsce zaledwie kilka dni po tym, jak nowy rząd australijskiej Partii Pracy mianował wiceministra republiki. 49-letni Matt Thistlethwaite z Nowej Południowej Walii otrzymał zadanie rozpoczęcia odejścia Australii z monarchii brytyjskiej.

Jak na ironię, został zaprzysiężony w środę przez przedstawiciela królowej w Australii, generalnego gubernatora Davida Hurleya.

Czytaj więcej:
* Egalitarny kraj powiązany z niedemokratyczną hierarchią
* Te Patti Maori dąży do „rozwodu” z monarchią brytyjską
* Nowa Zelandia powinna powiedzieć „nie” królowi Karolowi

Jego rola rozpoczęła się na tydzień przed rozpoczęciem pracy przez Rzeczpospolitą Obchody królowej Elżbiety II.

To jej platynowy jubileuszoznaczający 70 lat na tronie – najdłuższe panowanie dowolnego brytyjskiego monarchy.

Mimo wymachiwania flagą republiki nowy premier Australii Anthony Albanese nadal brał udział w nabożeństwach z okazji platynowego jubileuszu królowej.

Podobnie premier Nowej Zelandii Jacinda Ardern, która przemawiała w piątek o godz Nabożeństwo w kościele stanowym Wellington z okazji panowania królowej. Jej przemówienie było jednak krótkie, skupiało się głównie na powtórzeniu historycznych obserwacji premiera Sidneya Hollanda, który był świadkiem akcesji królowej w 1952 roku.

Historia, którą powtórzyłem, znaleziona u Hansarda, mówiła o czasach, kiedy przywódcy polityczni Nowej Zelandii wyznawali miłość do króla. Hollande powiedział, że on i lider opozycji „podzielają głębokie uczucia” w swoich sercach do „nowej i ukochanej królowej”.

W tym tygodniu nie pojawił się żaden przywódca polityczny, który podzieliłby cokolwiek zbliżonego do tego poziomu entuzjazmu.

Ardern nie podzielił w tym tygodniu wielu osobistych opinii na temat monarchii, poza stwierdzeniem, że 70 lat to bardzo długo. Czy w kilku słowach Arderna można tak wiele przeczytać?

Jak wielu polityków w parlamencie Nowej Zelandii, nie jest to monarchia. Ale to też nie jest spragniona republika.

Ardern została nagrana, mówiąc, że nie widzi zbyt wiele przyszłości dla monarchii i Nowej Zelandii. Ale też to nie ona oficjalnie zerwała stosunki.

Lider krajowy Christopher Luxon również spotkał swój Platynowy Jubileusz z ograniczonym entuzjazmem. Zapytany o przyszłość monarchii Nowej Zelandii powiedział, że „nie ma zbytniego pragnienia zmian”.

Nie oznacza to, że istnieje znaczące poparcie dla zmian lub status quo. Podobnie jak Ardern, powiedział, przyszłość monarchii nie jest wysoko na liście priorytetów nikogo.

Lider Partii Zielonych, James Shaw, jako Republikanin w tym tygodniu znakomicie rzucił na maszt. Nie zobowiąże jednak Partii Zielonych do przewodzenia sprawie republikańskiej.

Dlaczego, pytał, „jako demokracja XXI wieku na dolnym południowym Pacyfiku musimy nadal wykorzystywać herb brytyjskiej arystokracji, aby wypełniać tę rolę za nas”.

Powiedział, że Nowozelandczyk powinien przewodzić Nowej Zelandii.

Jedyną partią aktywnie walczącą o opuszczenie brytyjskiej monarchii jest Partia Maorysów.

Złożyła petycję w Dzień Waitangi, aby usunąć brytyjską rodzinę królewską z głowy państwa.

Współprzewodniczący Rory Waititi powiedział, że po 182 latach Nowa Zelandia była „dojrzałym krajem, zdolnym stanąć na własnych nogach”.

Entuzjazm Maorysów do opuszczenia monarchii pochodzi z pragnienia transformacji konstytucyjnej. Widzą obecną demokrację Westminster jako niezgodną z Te Tereti czy Waitangi i mają nadzieję na większe zmiany konstytucyjne – poza znalezieniem głowy państwa Nowej Zelandii.

Partia Zielonych popiera również szerszą reformę konstytucyjną.

Jackson, jako minister ds. rozwoju Maorysów, nadzorował prace nad badaniem zobowiązań Nowej Zelandii wynikających z Deklaracji Narodów Zjednoczonych o prawach ludów tubylczych. wyprodukowałem Dokumenty dyskusyjne, które stwarzały perspektywy reformy konstytucyjnej.

Były rząd krajowy również stworzył własny rząd Konstytucyjna Grupa Robocza. Oczywiste jest, że zmiana konstytucyjna jeszcze się nie zmaterializowała.

Chociaż te szersze zmiany, których chcą partie Zielonych i Maorysów, mogą być bardzo kontrowersyjne, zmiana symbolicznej głowy państwa może być całkiem prosta.

Sondaż przeprowadzony przez Koreę w 2016 r. pokazał, że większość kraju chce zmiany głowy państwa, a tylko 34% popiera rządy królowej Elżbiety nad Aotearoa. W innym badaniu przeprowadzonym w Korei, zleconym przez lobby Republiki Nowej Zelandii w 2019 r., stwierdzono podobny poziom poparcia dla monarchii – 39%.