COVID-19: Zmęczenie, ból i niepokój powszechne wśród „podróżników długodystansowych” w Nowej Zelandii

Naukowcy podzielili się wczesnymi wynikami z dużego badania nad skutkami COVID-19 w Nowej Zelandii – pokazując, że zmęczenie, ból, depresja i lęk są powszechne wśród chorych.

Długi Covidgrupa objawów, które uważa się za utrzymujące się przy 10 do 20 procentach infekcji, może dotyczyć prawie każdego układu narządów w naszym ciele.

Ale nie ma lekarstwa, testu diagnostycznego ani lekarstwa.

Oczekuje się, że populacje Maorysów i Pasifika, które zostały nieproporcjonalnie dotknięte wirusem Covid-19, będą tutaj najbardziej dotknięte.

Dla naukowców kluczowym pytaniem było, czy osoby, które zgłosiły objawy miesiąc po zakażeniu, częściej doświadczały ich trzy miesiące później.

„Zdecydowanie możemy powiedzieć tak” – powiedziała dr Mona Jeffries, epidemiolog z University of Victoria, która współprowadzi badania finansowane przez Departament Zdrowia. seminarium internetowe Dziś.

Opierając się na danych 373 z około 1000 osób, które wzięły udział w ankiecie, naukowcy odkryli, że nawet dwie trzecie nie-Maorysów nadal miało objawy trzy miesiące później.

Typowe objawy w całej grupie obejmowały zmęczenie, mgłę mózgową, duszność, bóle mięśni i utratę węchu.

Prawie połowa wszystkich respondentów zgłosiła umiarkowany, poważny lub poważny wpływ na zwykłą aktywność, taką jak praca, komunikacja społeczna i obowiązki rodzinne – podczas gdy ponad 20 procent Maorysów i około jedna trzecia nie-Maorysów zgłaszało ból.

„Tak więc ponad 20 procent żyje z przewlekłym bólem – i to nie tylko łagodny ból”.

Około 10 procent i 15 procent odpowiednio Maorysów i nie-Maorysów zgłosiło wpływ na ich mobilność.

Odkrycia podkreślają również znaczne straty w zakresie zdrowia psychicznego, przy czym prawie jedna trzecia Maorysów i nie-Maorysów zgłasza umiarkowany lub ciężki poziom lęku i depresji.

„Nie mówimy o tym, że jest to choroba psychiczna; mówimy o wpływie na zdrowie psychiczne… poziom stresu psychicznego, który występuje u osób z podstawowymi objawami długotrwałego Covid”.

Chociaż długotrwałe nierówności zdrowotne utrudniły Maorysom dostęp do opieki, wyniki pokazują, że osoby niebędące Maorysami również mają trudności ze słuchaniem.

Około trzy czwarte z nich czuło, że nie wie, kiedy ustąpią ich objawy, a prawie połowa stwierdziła, że ​​nie czuje się zrozumiana, nie wysłuchana, nie zapewni kompleksowego wsparcia lub nie zaleci tego.

Jedna trzecia stwierdziła, że ​​szukała pomocy, ale nie otrzymała wsparcia – a podobna część albo nie została skierowana do specjalisty, albo wie, kto szuka pomocy lub wsparcia.

„Kiedy żyjesz w stanie przewlekłym, [it] „Wydaje się, że prośba o jasną ścieżkę kliniczną dotyczącą tego, jak leczenie lub wsparcie jest najlepsze, nie wydaje się zbyt wiele” – powiedział Jeffries.

Ważne było samo bycie rozpoznanym przez lekarzy.

„Wystarczy usłyszeć, jak ktoś przyznaje, że nie wiemy, co robić – ale traktuj objawy ludzi poważnie, lub [the] Zmiana tego dokonała się w całym ich życiu”.

Zauważyła również, że ludzie mogą zarazić się tym stanem, nie wiedząc, że zarazili się wirusem.

„Wiemy z anegdotycznych relacji, że są ludzie, którym powiedziano, że nie mogą mieć Covid przez długi czas, ponieważ nie zostali przetestowani na Covid” – powiedziała.

„To jest luka w dostarczaniu testów na Covid. To nie jest luka w długoterminowej diagnozie Covid”.

Przy zwiększonej liczbie szczepień w populacji, długoterminowe rozprzestrzenianie się Covid wśród zakażonych jest bliskie 10 procent, powiedziała na sympozjum dr Anna Brooks, specjalistka w dziedzinie immunologii komórkowej z University of Auckland.

„Jednak nie wiemy też, jak przyszłe zmienne wpłyną na tę liczbę”.

Brooks powiedział, że naukowcy „po prostu drapali powierzchnię” tego, co wiadomo o Long Covid – ale było jasne, że było to coś więcej niż tylko zaburzenie oddechowe.

Powiedziała, że ​​infekcja wirusowa może powodować rozległe uszkodzenia tkanek i stany zapalne, prowadząc między innymi do zaburzeń wielosystemowych.

Istniała jednak możliwość wykorzystania tego, czego nauczono się o zespole zapalenia mózgu i rdzenia/przewlekłego zmęczenia (ME/CFS) – przewlekłej, złożonej i często wywoływanej przez infekcję chorobie neuroimmunologicznej, która była medycznie zaniedbywana przez dziesięciolecia.

„Choroba powirusowa nie jest nowa – ale pilnie potrzebujemy dalszych badań”.

Brooks podkreślił, że choroby takie jak długotrwały COVID-19 nie mają charakteru psychologicznego.

„Są całkowicie fizjologiczne powody, nie mamy jeszcze tych poprawnych testów”.

Sympozjum wysłuchało również wyznaczonego urzędnika z Ministerstwa Zdrowia, kierującego nowo utworzoną grupą badającą, jak reaguje nasz system opieki zdrowotnej.

Dr Martin Chadwick, pierwszy aliancki urzędnik ds. zdrowia w departamencie, powiedział, że chociaż Nowa Zelandia była wyjątkowa w obliczu powszechnego Covid-19, po osiągnięciu wysokiego zasięgu szczepień, wciąż można się wiele nauczyć od innych jurysdykcji.

Departament opracowuje nowe ramy i zestawia „zestaw narzędzi”, z którego mogą korzystać służby zdrowia, aktywnie monitorując dowody, z przeglądami literatury co sześć do ośmiu tygodni.

Nowo utworzona grupa doradcza ekspertów – w tym reprezentowana przez Maorysów i osoby z żywym doświadczeniem długiego wirusa Covid – miała spotkać się po raz pierwszy w przyszłym tygodniu.

„Wyzwaniem jest to, jak nadążamy za grą, że tak powiem, i upewnienie się, że możemy wymyślić wytyczne, które odzwierciedlają to, co się pojawia, z dowodowego punktu widzenia” – powiedział Chadwick.

Chociaż wytyczne dla osób powracających do zdrowia po Covid-19 zostały wkrótce zaktualizowane, z dodatkowym naciskiem na przedłużający się Covid, w Nowej Zelandii nadal brakuje usług wsparcia i dedykowanych klinik.

Koleżanka Ministerstwa Zawodów, dr Fiona Stevens, przedstawiła czteropoziomowy system wsparcia stosowany w Szkocji, który obejmuje samodzielne zarządzanie i finansowane doradztwo telefoniczne przez okres do 12 tygodni, aż po opiekę specjalistyczną, po której zostaną skierowani do specjalistów.

Jedna godna uwagi podróżniczka długodystansowa, Jeanine Crosan, zauważyła pilną potrzebę większego wsparcia dla pacjentów – w tym lepszych warunków zwolnień chorobowych, wsparcia dochodu i opieki domowej.

Crossan, który kieruje krajową grupą wsparcia, powiedział, że rurociąg od pacjenta przez lekarza rodzinnego do specjalisty pomoże „uczynić tę podróż bardziej popularną”.

„Stwórz długie kliniki Covid i spójrz na to, co wydarzyło się na całym świecie, i ucz się na ich błędach – nie kopiuj ich” – powiedziała na sympozjum.

W szczególności zaapelowała o ocenę potrzeb kierowców jeżdżących na długich trasach, zamiast poddawać ich podejściu trójwymiarowemu.

„W tym miejscu błąd nadal występuje”.