Minister spraw zagranicznych Nanaya Mahuta nie skontaktował się „bezpośrednio” z ambasadorem Nowej Zelandii w Rosji

Minister spraw zagranicznych zarzucany jest, że od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę nie miał „bezpośredniego” kontaktu z ambasadorem Nowej Zelandii w Rosji lub ambasadą w Moskwie.

Rzecznik spraw zagranicznych Jerry Brownlee powiedział, że „niezwykłe” jest dowiedzieć się, że Nana Mahuta „od czasu inwazji ukraińskiej nie miała żadnego bezpośredniego kontaktu z ambasadorem Nowej Zelandii w Rosji”.

I napisał na portalu społecznościowym: „Nasza ambasador pozostała w Rosji, aby informować o najnowszych wydarzeniach, w tym dotyczących bezpieczeństwa mieszkańców Kiwi, ale minister nie komunikowała się z nią osobiście”.

Powiedział, że otrzymał pisemną odpowiedź na pytanie skierowane do ministra.

„Nie komunikowałem się bezpośrednio z ambasadorem Nowej Zelandii ani ambasadą Nowej Zelandii w Rosji od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę” – czytamy w odpowiedzi.

Zazwyczaj takie kontakty są z Departamentem Stanu i Handlu”.

Skontaktowano się z biurem Mahuty w celu uzyskania komentarza.

Były sekretarz stanu Winston Peters powiedział Newshubowi, że minister powinien nawiązać kontakt z ambasadą ze względu na skalę wydarzeń, które się tam odbywają.

„To dość niezwykłe… brak związku w tak krytycznym momencie z inwazją, zwłaszcza gdy osoby przebywające w ambasadach i ambasadach innych krajów cierpią z powodu „nie bycia po właściwej stronie” w oczach Kremla”.

Sarah Walsh jest ambasadorem Nowej Zelandii w Rosji od listopada zeszłego roku.

Newshub poinformował również, że Mahuta nie miał kontaktu z dyplomatami Nowej Zelandii na Wyspach Salomona od czasu zawarcia umowy z Chinami, z wyjątkiem listu.

Premier Wysp Salomona Manasseh Sogavari potwierdził w marcu, że jego rząd rozwiązał traktat bezpieczeństwa z Chinami.

W tym czasie Mahuta powiedział, że proponowana umowa z Chinami „w ramach suwerennych praw Wysp Salomona grozi destabilizacją istniejących instytucji i porozumień, które od dawna zapewniają bezpieczeństwo na Pacyfiku”.

„Biorąc pod uwagę, że nie przyniesie to korzyści Nowej Zelandii ani naszym sąsiadom z Pacyfiku, będziemy nadal zdecydowanie potępiać taką umowę bezpośrednio z zainteresowanymi krajami” – dodał.

Mahuta powiedział, że zapewnienie bezpieczeństwa regionalnego dla Pacyfiku jest priorytetem dla rządu i będzie nadal odgrywać swoją rolę.

Nowy australijski przywódca Anthony Albanese wezwał byłego premiera Australii Scotta Morrisona do wysłania ministra ds. rozwoju międzynarodowego i Pacyfiku Zeda Sesilgi na Wyspy Salomona, aby przekonać ich do zerwania umowy w miejsce minister spraw zagranicznych Marise Payne.

Brak bezpośredniego połączenia „niezwykłe”

Al Gillespie, profesor prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Waikato, powiedział, że Mahuta miałby „bezstronny pogląd” na atmosferę polityczną Rosji, gdyby miała „prostą linię” z Moskwą.

„Myślałem, że ta obecna sytuacja to sytuacja ekstremalna. Pomyślałem, że przydałoby się zasięgnąć informacji i nawiązać bezpośredni kontakt z Moskwą i porozmawiać z ambasadorem.

„Ambasador jest na miejscu i będzie mogła przekazać informacje zwrotne z pierwszej ręki na temat tego, co dzieje się politycznie i jaka jest sytuacja z wojną oraz jakie informacje otrzymuje od innych członków społeczności dyplomatycznej”.

Gillespie powiedział, że ambasador jest „zobowiązany do swobodnej rozmowy” z ministrem niż podczas odpraw.

Powiedział Heraldowi, że ludzie w ambasadzie Nowej Zelandii w Rosji byli „całkowicie zdemaskowani”.

„Jeśli coś pójdzie nie tak lub napięcie pozostanie wysokie, może stać się przedmiotem niepożądanej uwagi, a więc prawie jako rodzaj troski o innych Nowozelandczyków w trudnym miejscu, myślę, że dobrze byłoby uzyskać ich zapewnienie”.

Ale Gillespie powiedział, że niezależnie od linii bezpośredniej, ul będzie otrzymywał „ciągły przepływ informacji z Moskwy”, który nie zostanie przerwany.

Mamy ponad 50 ambasad i co najmniej 50 ambasadorów, więc czasami ministrowie spraw zagranicznych mają z nimi kontakt, czasami nie.

Ogólnie rzecz biorąc, powiedział, minister dobrze reprezentował Nową Zelandię w „bardzo trudnym scenariuszu”.

„Sekretarz stanu wykonał bardzo dobrą robotę, łącząc politykę Nowej Zelandii i czyniąc ją częścią szerszej koalicji, i bardzo ostrożnie i poprawnie umieściła nas w tym sojuszu”.