Największe jak dotąd badanie dotyczące długoterminowego wpływu szczepień na COVID

W niedawnym badaniu opublikowanym w Brytyjski medyczny JnaszNaukowcy ocenili związek między szczepieniem przeciwko koronawirusowi 2019 (COVID-19) a przedłużającymi się objawami COVID wśród dorosłych zamieszkujących społeczności Wielkiej Brytanii (UK) z pozytywną historią COVID-19 przed szczepieniem.

Szczepionki COVID-19 są skuteczne w zmniejszaniu zakażenia SARS-CoV-2, przenoszenia, hospitalizacji i śmiertelności. Prawdopodobieństwo przedłużonej infekcji COVID może być niższe wśród osób zakażonych SARS-CoV-2 po szczepieniu; Jednak związek między szczepionką COVID-19 a przedłużającymi się objawami COVID jest niejasny.

Stado: Przedłużony przebieg objawów COVID-19 po szczepieniu COVID-19: badanie kohortowe społeczności. Źródło zdjęcia: Donkeyworx / Shutterstock

o nauce

W aktualnym badaniu kohortowym opartym na społeczności, naukowcy ocenili prawdopodobieństwo narażenia na długotrwałe objawy COVID i wpływ przedłużonego COVID na wykonywanie codziennych czynności wśród populacji brytyjskiej społeczności z zakażeniem SARS-CoV-2 przed szczepieniem COVID-19.

Schemat blokowy uczestnika badania. CIS = Biuro ds. Statystyki Narodowej COVID-19 Infection Survey

Badanie objęło osoby w wieku od 18 do 69 lat, które uczestniczyły w ankiecie dotyczącej zakażenia COVID-19, która obejmowała gospodarstwa domowe w Wielkiej Brytanii (z wyłączeniem instytucji społecznych, takich jak domy opieki, szpitale, domy opieki, więzienia i akademiki). Dane dotyczące szczepień (dawki szczepionek, historia szczepień i producenci szczepionek) uzyskano z badania COVID-19 Infection Survey oraz National Immunization Management System dla uczestników mieszkających w Anglii.

Na każdej comiesięcznej wizycie kontrolnej uczestników pytano, czy doświadczyli jakichkolwiek objawów przedłużającego się COVID (zdefiniowanych jako objawy utrzymujące się przez co najmniej cztery tygodnie po podejrzeniu lub potwierdzeniu COVID-19, których nie można wyjaśnić żadnym innym stanem zdrowia) . Uczestnicy ankiety dostarczyli również samodzielnie pobrane próbki wymazów z jamy ustnej i gardła do badania reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją (RT-PCR) podczas każdej wizyty kontrolnej.

Pierwszorzędowym punktem końcowym była obecność przedłużających się objawów COVID przez co najmniej 12 tygodni po zakażeniu SARS-CoV-2 i podczas obserwacji od 3 lutego do 5 września 2021 r. Drugorzędową miarą punktową były ograniczenia w wykonywaniu codziennych czynności z powodu COVID. Ponadto zespół ocenił 10 objawów najczęściej zgłaszanych podczas obserwacji i czy uczestnicy doświadczyli >3 lub >5 z 21 przedłużonych objawów COVID uwzględnionych w ankiecie.

Wszyscy uczestnicy zostali zaszczepieni albo pojedynczą dawką szczepionki z wektorem adenowirusa COVID-19 (ChAdOx1 nCoV-19) albo szczepionką informacyjnego kwasu rybonukleinowego (mRNA) (BNT162b2 lub mRNA-1273) po pozytywnym teście SARS-CoV-2.

Pytania ankiety zadano na temat przedłużających się objawów COVID, które utrzymywały się przez ponad 4 tygodnie po zakażeniu SARS-CoV-2; Jednak do analizy wykorzystano okres 12 tygodni, zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) przypadku po COVID-19 i brytyjską definicją kliniczną przypadku zespołu po COVID-19.

konsekwencje

Spośród 28 356 uczestników badania średnia wieku wynosiła 46 lat, a 56% (n = 15 760) stanowiły kobiety. Większość uczestników (89%) była biała. Mediana okresów obserwacji wyniosła odpowiednio 141 dni i 67 dni po pierwszym i drugim szczepieniu COVID-19.

Typowe szanse na COVID-19 dla hipotetycznego uczestnika badania, który otrzymał początkową dawkę szczepionki COVID-19 24 tygodnie po ekspozycji na SARS i drugą dawkę 12 tygodni później. Prawdopodobieństwa są pokazane dla uczestników w średnim wieku (50 lat) oraz w kohorcie innych współzmiennych (kobieta, rasa biała, mieszkaniec Londynu, mieszkaniec obszaru w piątej najmniej deprywowanej grupie, brak przypadków Była zdrowa osoba, która nie była hospitalizowana w ostrej fazie zakażenia, została zarażona 7 września 2020 r.). Chociaż oszacowane prawdopodobieństwa są specyficzne dla tego profilu, względne zmiany prawdopodobieństw po szczepieniu nie różnią się dla różnych cech, a zatem można je uogólnić na inne profile. Linie przerywane przedstawiają czas szczepienia. Zacienione obszary to 95% przedziały ufności

Łącznie 6729 uczestników (24%) doświadczyło przedłużających się objawów COVID co najmniej raz w okresie obserwacji. Po pierwszym szczepieniu zaobserwowano 13% spadek prawdopodobieństwa długotrwałych objawów COVID, a następnie nasilenie i zmniejszenie długotrwałego przebiegu objawów COVID (w zakresie od 0,3% do 1,2% na tydzień). Po drugim szczepieniu zaobserwowano początkowe 9% zmniejszenie prawdopodobieństwa przedłużających się objawów COVID, a następnie dalsze zmniejszenie o 0,8% tygodniowo.

Modelowane prawdopodobieństwa poszczególnych objawów COVID-19 dla hipotetycznego uczestnika badania, który otrzymał pierwszą dawkę szczepionki COVID-19 24 tygodnie po zakażeniu SARS i drugą dawkę 12 tygodni później. 10 najczęściej zgłaszanych objawów jest uporządkowanych według typowego prawdopodobieństwa 12 tygodni po zakażeniu. Prawdopodobieństwa są pokazane dla uczestnika w średnim wieku (50 lat) oraz w kohorcie innych współzmiennych (kobieta, rasa biała, mieszkaniec Londynu, mieszkaniec obszaru w piątej najmniej deprywowanej grupie, pacjent niezdrowy lub socjalny spotykający opiekuna , bez schorzeń Wcześniej nie był hospitalizowany w ostrej fazie infekcji, został zarażony 7 września 2020 r.). Chociaż oszacowane prawdopodobieństwa są specyficzne dla tego profilu, względne zmiany prawdopodobieństw po szczepieniu nie różnią się dla różnych cech, a zatem można je uogólnić na inne profile. Linie przerywane przedstawiają czas szczepienia. Zacienione obszary to 95% przedziały ufności

Przedłużone objawy COVID prowadzące do ograniczenia codziennych czynności zgłosiło 4747 uczestników (17%) co najmniej raz w okresie obserwacji. Pierwsze szczepienie wiązało się z początkowym 12% spadkiem prawdopodobieństwa ograniczenia codziennej aktywności, a następnie niepewnym przebiegiem (0,9% tygodniowo) aż do drugiego szczepienia. Drugie szczepienie wiązało się z początkowym 9% spadkiem prawdopodobieństwa ograniczenia codziennej aktywności, a następnie -0,5% tygodniowo aż do końca okresu obserwacji.

Nie stwierdzono istotnych różnic w związku między szczepionkami COVID-19 a przedłużającymi się objawami COVID pod względem czynników zdrowotnych, cech socjodemograficznych, hospitalizacji z ciężkim zakażeniem SARS-CoV-2, rodzaju szczepienia (szczepionka mRNA lub szczepionka z wektorem adenowirusa) lub czas między COVID-19 a jego szczepieniem.

Szanse na wystąpienie >3 lub >5 objawów COVID-19 początkowo zmniejszyły się po pierwszym i drugim szczepieniu. Po pierwszym szczepieniu zaobserwowano największe zmniejszenie niedokrwistości (13%), wieku (−9%) i złego snu (9%). Po drugim szczepieniu odnotowano najbardziej znaczące zmniejszenie zmęczenia (10%), bólu głowy (9%) i złego snu (9%).

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki badania wykazały, że prawdopodobieństwo wystąpienia przedłużających się objawów COVID zmniejszyło się po szczepieniu przeciwko SARS-CoV-2, przy czym odporność nadal utrzymywała się po drugim szczepieniu, przynajmniej podczas 67-dniowego okresu obserwacji. Odkrycia podkreślają znaczenie szczepień dla zmniejszenia obciążenia zdrowotnego koronawirusa. Jednak potrzebne są dalsze badania z dłuższymi okresami obserwacji.