Naukowcy potwierdzają, że Ziemia jest śledzona przez „asteroidę trojańską”

Naukowcy potwierdzili, że Ziemia jest śledzona przez „asteroidę trojańską”.

To dopiero drugi taki obiekt, jaki kiedykolwiek odkryto – i znacznie bardziej obiecujący okaz niż poprzedni, twierdzą naukowcy.

Co więcej, ludzie mogą pewnego dnia odwiedzić skałę, zakładając tam „ludzkie bazy”, twierdzą naukowcy.

Asteroidy trojańskie dzielą swoją orbitę z planetą. Małe obiekty pozostają na stabilnej orbicie tuż przed lub za światem, do którego są przyczepione.

Zostały one znalezione wiele razy w przeszłości, a ich nazwa pochodzi od tych, które po raz pierwszy znaleziono wokół Jowisza, gdzie ich nazwy pochodzą od postaci z wojny trojańskiej.

Ale prawie nigdy nie zostały zauważone na Ziemi. Tylko jeden, znany jako 2010 TK₇kiedykolwiek definitywnie stwierdzono wcześniej.

Jednak 12 grudnia 2020 r. naukowcy zauważyli intrygujący cel. Wczesne obserwacje sugerowały, że był to kolejny trojan ziemski, ale trudno było to zweryfikować – przy nielicznych obserwacjach trudno było z całą pewnością stwierdzić, dokąd zmierza jego orbita.

Teraz naukowcy szczegółowo opisali tę orbitę, łącząc dane z archiwów z obserwacjami prowadzonymi z Ziemi. Ta praca potwierdza, że ​​obiekt jest w rzeczywistości ziemskim trojanem, jak podejrzewano.

Nadal nie wiadomo, skąd dokładnie pochodzi. Mógł zacząć swoje życie w głównym pasie planetoid dalej w Układzie Słonecznym i został wyrzucony, gdy wszedł w interakcję z grawitacją Jowisza, ale to pozostaje niejasne.

Naukowcy wiedzą jednak, dokąd zmierza obiekt, jeśli nie skąd pochodzi. Obserwacje sugerują, że orbita oznacza, że ​​pozostanie na swojej obecnej orbicie przez kolejne 4000 lat.

Wydaje się również, że jest asteroidą typu C-complex, złożoną głównie z węgla.

Nowa asteroida, znana jako 2020 XL₅jest również większy niż jego poprzednik, a także umożliwia zwiedzanie przy mniejszym zużyciu paliwa.

„Dlatego obiekty te mogą stać się idealnymi celami dla misji kosmicznych, aw dalszej przyszłości do osiedlania się ludzkich baz lub instalowania sprzętu naukowego, który skorzystałby na ich szczególnej lokalizacji” – piszą autorzy.

Wyszczególniają te badania w nowym badaniu „Analiza stabilności orbitalnej i charakterystyka fotometryczna drugiej ziemskiej asteroidy trojańskiej 2020 XL5”, opublikowanej w Komunikacja przyrodnicza.