Naukowcy twierdzą, że amonity były grupą odrzutową z ery mezozoicznej | skamieniałości

Analiza niezwykłej skamieniałości odkrytej w żwirowni w Gloucestershire dała nowy wgląd w to, jak pradawne stworzenie morskie przepływało przez oceany i broniło się przed drapieżnikami miliony lat temu.

Innowacyjne techniki obrazowania umożliwiły naukowcom zbudowanie trójwymiarowego obrazu wewnętrznego działania amonitów, które są najlepiej znane ze skamieniałości w kształcie muszli znalezionych na plażach i klifach morskich.

Badania doprowadziły ich do wniosku, że zwierzę morskie pływa z napędem odrzutowym za pomocą hiponomu – muskularnego rurkowatego lejka, przez który wyrzucana jest woda – tak jak u stworzeń takich jak kałamarnica i ośmiornica.

Naukowcy zidentyfikowali również mięśnie, które, jak sądzą, pozwoliły amonitowi na głębokie kurczenie się skorupy w celu ochrony. Mogło to mieć znaczenie, ponieważ uważa się, że amonity nie mają cech obronnych, takich jak worek z atramentem występujący u współczesnych kałamarnic i mątwy.

Amonity kwitły w oceanach w erze mezozoicznej, ale wyginęły w tym samym czasie, co nieptasie dinozaury około 66 milionów lat temu. Naukowcy wiele się o nich dowiedzieli ze skamieniałych szczątków ich muszli, ale niewiele wiadomo o miękkim ciele wewnątrz.

W 1998 r. Neville Hollingworth, zapalony poszukiwacz skamieniałości, odkrył wyjątkowo dobrze zachowany amonit w odsłoniętej żwirowni w Gloucestershire w 1998 r. Było to niezwykłe, ponieważ zawierał skamieniałe szczątki tkanki miękkiej.

Zespół badawczy kierowany przez naukowców z Uniwersytet w Cardiff Obecnie wykorzystuje tomografię komputerową i skanowanie neutronowe do stworzenia szczegółowej komputerowej rekonstrukcji 3D mięśni i organów stworzenia.

Szerzyć się Ich odkrycia w geologiiZespół twierdzi, że ich prace sugerują, że amonity mogą być ewolucyjnie bliżej coli – podgrupy zwierząt obejmującej kałamarnice, ośmiornice i mątwy – niż wcześniej sądzono. Do tej pory naukowcy wykorzystywali współczesne głowonogi jako plan organizmu do rekonstrukcji biologii amonitów.

Główny autor opracowania, Leslie Cherns z Cardiff University School of Earth and Environmental SciencesPowiedział, że naukowcy cierpliwie czekali na pojawienie się nowych technologii, zamiast prowadzić bardziej destrukcyjne badania.

„Miękka konserwacja jest niezwykle rzadka w przypadku amonitów” – powiedziała. „Odkąd skamielina została odkryta ponad 20 lat temu, użyliśmy kilku technik, aby spróbować rozszyfrować tkankę miękką, i odrzuciliśmy opcję wycięcia jej, a następnie zniszczenia. unikalny okaz, aby zobaczyć, co jest w środku. Woleliśmy poczekać, aż rozwinie się nowa, nieniszcząca technologia — tak jak jest teraz używana w tym badaniu — aby zrozumieć te wewnętrzne cechy bez szkody dla skamieniałości.

Imran Rahman, współautor i główny badacz w Muzeum Historii Naturalnej, Dodał: „Amonity to wymarła grupa zwierząt morskich słynąca z bogatej skamieniałości sięgającej setek milionów lat. Ich twarde skorupy wykonane z węglanu wapnia są dobrze zachowane, chociaż ważne szczegóły żywego zwierzęcia pozostają w dużej mierze tajemnicze”.

„W prawie wszystkich przypadkach w skamielinach amonitów zachowana jest tylko twarda obudowa – nie miękkie części. W rzadkich przypadkach, gdy znaleziono miękkie części, jest ona w większości spłaszczona.

„Zachowana muskulatura opisana w naszym artykule stanowi najsilniejszy dotychczas dowód kopalny na to, że amonity pływały za pomocą hypermuscularis i mogły cofać się głęboko w korę, co wcześniej zakładano na podstawie w dużej mierze teoretycznej”.

Okaz Hollingworth znajduje się w Muzeum Narodowe w Cardiff.